VIDA EN GALEGO: Paisaxes naturais galegas.

Nesta publicación hoxe vouvos a ensinar 6 lugares preciosos en Galicia.

1. Ortigueira (A Coruña).

Ortigueira é unha ría de augas superficiais, con moitas puntas e enseadas e grandes areais en bajamar, á que se asoman pequenos pobos pesqueiros, grandes cantís e praias virxes e salvaxes. Un lugar para gozar da mellor natureza costeira.

2. Cemiterios góticos de Terra Chá (Lugo).

Os cemiterios neogóticos de Goiriz e San Xoan de Alba, na Terra Chá lucense, coas súas pináculos de filigrana formando un conxunto case fantasmagórico, sobre todo en días de néboa. Ambos os cemiterios están anexos a senllas igrexas rurais polas que pasa o Camiño de Santiago do Norte. A de Santiago de Goiriz foi construída no século XVI aínda que reformada no XVIII. A igrexa de San Xoan, unha pequena aldea entre Vilalba e Baamonde, é outro excelente exemplo da arquitectura rural relixiosa lucense e ten un miliario romano encostado á parede do cemiterio.

Resultado de imagen de CEMENTERIOS GÓTICOS DE TERRA CHÁ"

3. Canón do río Sil (Ourense).

O río Sil se encañona ao seu paso por Ourense e serve de fío condutor para un precioso roteiro pola Ribeira Sacra, coñecida así polo alto número de mosteiros que chegou a albergar. Unha Galicia rural de paisaxes grandiosas e escarpados, nas antípodas do bulicio estival das Rías Baixas. Pola beira meridional do Sil e ata a confluencia co Miño van aparecendo lugares cargados de historia como San Pedro de Rocas, o mosteiro de Santa María de Montederramo ou o máis máis famoso de todos, o de Santo Estevo de Ribas do Sil, antigo mosteiro benedictino hoxe reconvertido en parador de turismo.

Resultado de imagen de CAÑÓN DEL RÍO SIL"

4. San Andrés de Teixido (A Coruña).

San Andrés de Teixido é o segundo lugar de peregrinación máis famoso e concorrido de Galicia, por detrás obviamente de Compostela; un lugar onde non chegou a modernidade nin se lle espera. A este santuario, separado 12 quilómetros de Cedeira, chégase tras superar a empinada Sierra da Capelada, camiño polo que se cruzan cabalos salvaxes pequenos e robustos, afeitos cabalgar nestes montes onde o vento vive en guerra co mar e a terra.

Conta a lenda que o apóstolo San Andrés espertouse triste unha mañá. O seu templo estaba nun lugar tan inhóspito que non atraía aos peregrinos, quen prefería visitar a tumba do apóstolo Santiago. Conmovido, Deus fíxolle unha concesión: " Desde hoxe, prometo que ninguén ha de entrar no Reino dos Ceos sen antes visitarche. E se non o fixese en vida, haberá de acudir de morto". De aí a tradición: “San Andrés de Teixido, vai de morto quen non foi de vivo”.
Resultado de imagen de SAN ANDRÉS DE TEIXIDO"

Resultado de imagen de SAN ANDRÉS DE TEIXIDO"

5. Cantil de Vixía de Herbeira (A Coruña).

Galicia está chea de cantís, pero ningún resulta tan espectacular e atrayente como esta enorme parede negra que se eleva dun tallo 612 metros de altura sobre as augas do Atlántico, no cabo Ortegal, no límite do municipio coruñés de Cariño. Ademais de ser un dos cantís máis elevados de toda a costa atlántica europea, Vixía de Herbeira é tamén un lugar cheo de maxia e misterio que atraeu a fotógrafos e cineastas, entre eles ao director Roman Polanski quen filmou aquí parte de “A morte e a doncela”. Os romeus de San Andrés adoitan acabar a viaxe asomándose ao vertixinoso panorama que Vixía de Herbeira ofrece sobre as encrespadas augas da Costa da Morte.

6. Fragas do Eume (A Coruña).

Unha fraga en galego é un espazo montañoso onde crece salvaxe a vexetación. Un bosque. E leste de Eume, a pouco máis dunha hora dos ruídos da cidade da Coruña, é un dos bosques atlánticos mellor conservados de Galicia. Freixos, castiñeiros, bidueiros, salgueiros, arces, avellanos, loureiros e por suposto carballos (carballos) forman unha pantalla densa de verdor e misterio, acrecentada polos fentos relictos do Terciario que crecen nas zonas máis húmidas. A maxia da fraga vese acrecentada polas ruínas dalgúns muíños e presas, por vellas torres defensivas e polo mosteiro de Caaveiro. É o bosque milenario en estado puro, a cuberta vexetal que cubría Galicia fai algúns miles de anos. 80 quilómetros de biodiversidade estendida ao longo das ribeiras do Eume que foron declarados parque natural en 1997.